Пређи на садржај

Branka Prpa

С Википедије, слободне енциклопедије
Branka Prpa
Lični podaci
Datum rođenja(1953-04-05)5. април 1953.
Mesto rođenjaSplit, FNR Jugoslavija
Званични веб-сајт
www.inisbgd.co.rs/sr-YU/saradnici/38-dr-branka-prpa.html

Branka Prpa (Split, 1953) srpska je istoričarka, publicistkinja i bivša direktorka Istorijskog arhiva Beograda.

Branka Prpa rođena je u Splitu 5. aprila 1953, u tadašnjoj Narodnoj Republici Hrvatskoj (Federativna Narodna Republika Jugoslavija).

Godine 1972, protivno željama sopstvene porodice, napustila je rodni grad i otišla studirati u Beograd. Studije je započela na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Beogradu.

Nedugo poslije, udala se (Jovanović) i rodila je sina Ivana. Zajedno sa porodicom nastavila je živjeti u glavnom gradu i nakon završetka studija. Magistrirala je i doktorirala istorijske nauke.

Godine 1988. izdana je njena je knjiga o Srbima u Dalmaciji naslovljena Srbsko-dalmatinski magazin 1836-1848: preporodne ideje Srba u Dalmaciji. Prpa je poznatija javnosti kao partnerka ubijenog beogradskog žurnaliste i vlasnika novina Slavka Ćuruvije, sa kim je živjela u vanbračnoj zajednici. Bila je uz svoga nevjenčanog supruga na dan njegova ubistva u aprilu 1999, kad je na njih izvršen prepad ispred ulaznih vrata u njihovu stambenu zgradu, kom je prilikom Prpa bila onesviješćena.

Slobodan Antonić je kritikovao njene naučne zaključke vezane za ulogu srpskih kvislinških snaga tokom Holokausta u okupiranoj Srbiji. On smatra da Prpina stanovišta spadaju u domen istorijskog revizionizma.[1]

Komentarišući Holokaust nad Jevrejima iz Beograda, Prpa je bez detaljnije elaboracije komentarisala da je Beograd grad, koji je, na neki način, patentirao gasnu komoru.[2]

Njen je sin dramaturg Ivan Jovanović, iz prvoga braka. U braku sa Slavkom Ćuruvijom nije imala djece. [тражи се извор]

spisak nepotpun
uredila
  • Živeti u Beogradu. Dokumenta uprave grada Beograda, vol. 3, Beograd: Istorijski arhiv Beograda, 2005.
spisak nepotpun
  • »Ilirska ideja kod Srba u Dalmaciji«, Zbornik radova o povijesti i kulturi srpskog naroda u Socijalističkoj Republici Hrvatskoj, 1, 1988, 137-152.
  • »Između Istoka i Zapada. Kulturni identitet i kulturno-civilizacijska uporišta«, Tokovi istorije, 3—4 (Beograd), 1997.
  • »Procesi modernizacije i položaj žene u Srbiji tokom XIX i prve polovine XX vijeka«, u: Srbija u modernizacijskim procesima 20. veka, Beograd: Institut za noviju istoriju Srbije, 1994, 361-66.
  • »Milan Grol — književnik i političar« u: Liberalna misao u Srbiji: prilozi istoriji liberalizma od kraja XVIII do sredine XX veka, 2001, 373-383.
  1. ^ „S. Antonić: Kad revizionisti brane istoriju - Novi Standard”. Novi Standard (на језику: српски). 2020-06-23. Приступљено 2021-03-06. 
  2. ^ „S. Antonić: Kad revizionisti brane istoriju - Novi Standard”. Нови Стандард (на језику: српски). 2020-06-23. Приступљено 2021-03-20. 

Spoljašnje veze

[уреди | уреди извор]